Ang kahulugan ng pagganap ng mga titik sa nakasulat na pagsasalita ay maaaring nahahati sa 3 mga pangkat: pagtatalaga ng mga tunog ng patinig (10), mga consonant (21), at hindi pagtatalaga ng mga tunog (2). Karamihan sa mga titik ay ginagamit upang tukuyin ang mga tunog sa isang pangunahing, malakas na posisyon. At ang pagtatalaga ng mga tunog sa isang nabago (mahina) na posisyon ay kinokontrol ng mga panuntunan sa pagbaybay.
Ang tanong ng layunin ng mga titik, ang pagpapahayag ng isa o ibang tunog na halaga, ang pangunahing tanong ng teorya ng alpabeto. Nabatid na ang mga titik ng alpabetong Ruso ay maaaring solong-digit at dalawang-digit. Lumilitaw ang mga tunog na kahulugan sa loob ng isang pantig. Sa isang salita, kumplikado ang ugnayan sa pagitan ng titik at mabibigat na kahulugan. Ang mga patakaran para sa paggamit ng mga titik ay nahahati sa 2 kategorya: ang una ay nagsasalita tungkol sa kahulugan ng mga titik ng wikang Ruso, anuman ang pagbaybay ng ilang mga salita (ang mga aral ng L. Shcherba). Halimbawa, ang pahayag na ang titik na "o" ay mayroong dalawang tunog na kahulugan - "o" at "a" - ay hindi wasto. Isa lamang ang kahulugan nito - "o", at ang katotohanan na ang "o" ay nakasulat kung saan ang tunog na "a" ay naririnig minsan ay isang kahaliling paggamit ng liham na ito alinsunod sa mga patakaran ng modernong pagbaybay. Ang pangalawang kategorya ay tungkol sa pagsusulat tiyak na mga salita. Ayon sa isa pang tanyag na dalubwika na A. Gvozdev, ang titik na "o" ay may bagong kahulugan sa mga salitang "malaki", "kalapati", "tubig", atbp, na tunog, ngunit hindi ang pangunahing (pangunahing), ngunit pangalawa. Sa kasong ito, ang titik na "o" ay mananatiling hindi maliwanag. Dahil dito, ang mga patakaran ng unang kategorya ay ang mga patakaran ng graphics, at ang pangalawa - ang mga patakaran ng spelling. Ang paggamit ng bawat titik ay limitado sa isang tiyak na tunog, na maaaring natagpuan at naibuo, kahit na hinahanap ito sa mga tiyak na salita, kung minsan kahit na sa kanilang pagsasama ("Ang naghuhukay ay may sakit - lupa / bb / olel.") Ang mga kahulugan ng pangunahing (pangunahing) at pangalawang layunin ng liham, na iminungkahi ng Ang B. Osipov, ay ang pinaka-tumpak: ang pangunahing kahulugan ay ang kahulugan na mananatili sa likod ng liham anuman ang mga panuntunan sa pagbaybay. Ang kahulugan, na dahil sa mga panuntunan sa pagbaybay, ay tinatawag na pangalawang (karagdagan). Ang mga pangunahing kahulugan ay likas sa mga titik sa malalakas na posisyon (mga patinig sa ilalim ng stress, mga consonant bago ang mga patinig), ang natitira ay pangalawa.
