Nagsimula ang Kristiyanismo pagkapako sa krus at Pagkabuhay na Mag-uli ni Jesucristo. Ang isa sa mga simbolo nito ay isang pectoral cross na isinusuot sa sakramento ng binyag ng isang naniniwala.
Ang mga naniniwala na nawala ang kanilang malapit at minamahal na mga kamag-anak ay madalas na nag-iiwan ng mga krus ng krus bilang pag-alaala sa mga patay. Pagkatapos, kapag lumipas ang oras, at ang sakit ng pagkawala ay naging mas kaunti, mayroong pagnanais na magsuot ng isang bagay na mahal sa puso.
Mga Konseho ng Klero
Ang mga pari ng Russian Orthodox Church ay walang nakikita na mali sa pagsusuot ng krus ng namatay ng kanyang mga kamag-anak. Ngunit sa parehong oras, nabanggit na ang krus ng pektoral ay dapat na mailibing kasama ng namatay na tao. Kung sa ilang kadahilanan ang krus ay iniwan ng mga kamag-anak, maaari mo itong isuot, hindi ito itinuturing na isang kasalanan. Naniniwala ang mga pari ng Orthodox na ang gayong krus ay hindi nagdadala ng negatibong enerhiya.
Sa halip, sa kanilang palagay, ang mapamahiin na takot ay maaaring makapinsala sa isang tao. Paniniwala sa publiko na kasama ng krus ng namatay, ang kanyang kapalaran ay maaari ring mailipat. Ilang tao ang naglakas-loob na maglagay ng gayong adorno nang walang takot. Pinapayuhan ng mga pari na huwag magbayad ng pansin sa mga pamahiin at mag-isip pa tungkol sa iyong nararamdaman tungkol sa paglalagay sa krus, at kung ano ang kahulugan nito sa iyo.
Ang kahulugan ng pectoral cross para sa mga naniniwala
Ang pectoral cross ay sumasagisag sa pag-ibig ni Cristo sa mga tao at sa sakripisyong ginawa niya. Pinapaalala nito ang mga pagpapahalagang Kristiyano at nagsisilbing proteksyon mula sa kasamaan. Ang mga naniniwala ay mas madali ang pakiramdam kapag nagsusuot sila ng isang itinalagang alahas.
Ang pangunahing bagay ay ang krus ay hindi isang naka-istilong kagamitan para sa iyo, ngunit isang memorya ni Kristo at ang kanyang dakilang buhay. Kailangan mong isuot ito ng may paggalang at pananampalataya sa Diyos. Ang lakas ng isang tao ay nakatago sa mga paniniwala, at ang mga bagay ay nagsisilbi lamang bilang isang emosyonal na "angkla" upang makatulong na mapakilos ito.
Pinaniniwalaang ang pectoral cross ay ibinibigay sa pagbinyag at hindi nagbabago sa buhay sa iba. Ito ay itinalaga ng isang pari, ang mga panalangin na binabasa sa templo ay palaging maaalala ng tao na nagsuot nito.
Ang tradisyon ng pagsusuot ng krus ng pektoral ay nagmula sa mga krus na isinusuot ng mga tagasunod ni Kristo bilang alaala sa kanyang pagkapako sa krus at Pagkabuhay na Mag-uli. Pinaniniwalaan na ang una ay ginawa ng Labing Banal na Theotokos, na nakaranas ng sakit ng pagkamatay.
Simula noon, ang mga Kristiyano ay gumagalang sa mga krus at isinasaalang-alang silang isang anting-anting. Ginawa ang mga ito mula sa anumang metal na magagamit para sa pagproseso. Gayundin, ang mga krus ay maaaring inukit mula sa kahoy, ang materyal ay hindi talagang mahalaga.
Upang magsuot o hindi magsuot ng pectoral cross ng namatay, ang tao ay dapat magpasya para sa kanyang sarili. Kung hindi malampasan ang takot, mas mahusay na panatilihin ang gayong dekorasyon bilang isang memorya, kung hindi man ang iyong mga takot ay maaaring magsimulang magkatotoo dahil lamang sa paniniwala dito.
