Sa katunayan, ano ang hitsura ng prinsipe ng kadiliman, ang panginoon ng impiyerno na hindi pa nakita ng sinuman? Ang diyablo sa lahat ng edad ay pumukaw ng sagradong pagkamangha at pamahiin na takot sa ating mga ninuno. Ipinagbawal ng simbahan ang paglikha ng kanyang mga imahe. At ang mga sinaunang artista mismo, na natatakot sa galit ni Satanas, ay hindi naglakas-loob na ipinta ito. Ngunit sa kasaysayan ng sangkatauhan walang mga pagbabawal na ang mga desperadong ulo ay hindi makahanap ng isang paraan upang kahit papaano ay lumabag …
Panuto
Hakbang 1
Naturally, ang imahe ng demonyo sa isip ng mga tao ay nagbago mula sa bawat panahon.
Si Satanas, Beelzebub, Lucifer, marumi, diyablo, ang lakas ng kasamaan ng mundo … Tinawag lang siya ng Bibliya na Beast, na binibigyang diin ang esensya laban sa tao. Sa Middle Ages, ang mga sungay, kuko at isang buntot, isang karima-rimarim na hitsura ay kailangang-kailangan na mga katangian ng pinakapang sinaunang mga imahe ng demonyo na bumaba sa atin.
Hakbang 2
Marahil ay may isang tiyak na pangyayari sa visual: ang diyablong medyebal ay minana ang mga sungay, kuko at buntot mula sa mga sinaunang Greek satyrs, na itinatanghal din ng mga sungay, kuko at isang buntot. Ang pagkakaiba ay hindi mo rin matawag ang mga satyr na panginoon ng kasamaan: ang mga Griyego ay naglalarawan sa kanila bilang mga hindi nakakapinsalang idler, lasing, na ginawa lamang iyon, na nagpatugtog sila ng mga tubo sa paligid ng orasan at binantayan ang mga nimps sa mga lawn ng Olimpiko …
Hakbang 3
Ang natural at mahusay na panahon ng muling pagkabuhay naitaas ang sining sa isang walang uliran taas sa kasaysayan ng sangkatauhan. Leonardo da Vinci, Michelangelo Buanarotti naisip din ang tungkol sa kung ano ang hitsura ng demonyo. At kapwa naghanap ng kanilang sariling paraan upang makaikot sa pagbabawal ng simbahan at ihatid sa kanilang mga inapo ang kanilang pangitain sa paglitaw ng demonyo. Ang dakilang Florentine ay naka-encrypt ng imahe ng demonyo sa isang pangkat kung saan ang gitnang tauhan ay ang Madonna at Bata. Hindi mo siya nakikita, ngunit ang demonyo ay narito, palagi siyang naririto! - parang sinabi ni Leonardo. Upang makita ang diyablo, kailangan mo ng isang salamin. Dalhin ang salamin sa pigura ng Madonna - at titingnan ka ng diyablo.
Hakbang 4
Renaissance … Ang dakilang iskultor na si Michelangelo ay lumikha ng isang makinang na rebulto, kung saan ang mga kritiko ng sining ay sumisira ng mga sibat hanggang ngayon. Pinag-uusapan natin ang tungkol sa pigura ni Moises - iyon ay, parang, si Moises, na sa katunayan ay hindi naman si Moises. Ang unibersal na kapangyarihan, kalupitan at masamang hangarin na hininga ng figure na ito ay hindi sa anumang paraan na akma sa imahe ng bayani sa Bibliya na nagligtas ng isang buong bansa mula sa kamatayan. At pinakamahalaga: maliit na malinis na mga sungay sa ulo ng character. Ang huling katangian, siyempre, ay ipinapakita na hindi si Moises ang inilalarawan: ang demonyo ay inilalarawan ng makita siya ni Mikalangelo. Si Moises ay nagdusa ng walang sala? - Oo naman. Ito ay lamang na ang mahusay na iskultor ay hindi naghanap ng ibang paraan upang makaiwas sa pagbabawal ng klero.
Hakbang 5
Tsaredvorsky, idolatrous ikalabinsiyam na siglo. Ang edad ng mga rebolusyong burges - na nangangahulugang paglaban sa pamamahala ng isang tao. Ang henyo ng panitikang Ruso, si Mikhail Yuryevich Lermontov, sa isang buong serye ng mga gawa ay pinabaligtad ang ideya ng mga tao tungkol sa demonyo. Ang "malungkot na demonyo, ang diwa ng pagpapatapon" ay hindi pumukaw ng takot o poot, ito ay nagbigay ng simpatya. Naalala sa akin ni Lermontov na ang parehong Bibliya ay nagpahayag na ang demonyo ay isang anghel, kahit na isang nahulog. Ito ang minamahal na anak ng Diyos, kahit na ipinatapon. Ito ay isang mapanghimagsik at nagdurusa na espiritu. Diwa ng pighati sa daigdig. Ang imaheng ito ng magandang mapanghimagsik at naghihirap na diyablo - ang Demonyo - na ang isa pang henyo ng sining ng Russia, ang dakilang artist na si Mikhail Aleksandrovich Vrubel, ay nakapaloob sa kanyang mga kuwadro na gawa batay sa mga gawa ng Lermontov.
Hakbang 6
At ang ikadalawampu siglo ay isang siglo ng muling pag-iisip ng mga halaga. Si Mikhail Afanasyevich Bulgakov ay lumilikha ng nobelang gumagawa ng epoch na "The Master and Margarita", kung saan binago muli ng demonyo ang kanyang hitsura at kahulugan. Si Woland mula sa "The Master and Margarita" ni Bulgakov ay ang pinakamataas na talino, makapangyarihang kapangyarihan, marangal na hitsura at … kasamaan sa pangalan ng mabuti. Pinarusahan ni Woland ang kasamaan sa kasamaan, karahasan - karahasan, literal na sinusunog ang karumal-dumal na tao. Inilalagay ni Woland ang Diyos at ang ilaw higit sa lahat. Sa pamamagitan ng kanyang makadiyos na paraan - kalupitan at karahasan - patuloy at palagi siyang nakikipaglaban para sa sanhi ng ilaw. Siya ay nakatatawa, nakakatawa, at mukhang isang mayaman na ginoo. Walang sungay o kuko.
Hakbang 7
Ang mga tao ay hindi sakdal, ngunit ang Diyos na Tagalikha ay hindi dapat gumawa ng karahasan laban sa kanyang mga anak. Paano kung karapat-dapat sila? Kung gumawa sila ng mga galit sa lupa laban sa kanilang sariling mga kapatid? Kung gumawa sila ng kawalan ng batas, lumalabag sa mga batas ng Diyos at ng tao, ang mga batas ng sangkatauhan at pagkakawanggawa? Karapat-dapat sila sa pinaka-brutal na paghihiganti. At pinangangasiwaan ni Woland ang hustisya. Siya ay, sa halip, ang pinuno ng lihim na pulisya ng langit, at hindi ang masamang kabangisan ng impiyerno.
