Ang transportasyon ng riles ay pumasok sa pang-araw-araw na buhay na may kumpiyansa na imposibleng isipin ang modernong sibilisasyon nang wala ito. Ang riles ng tren sa karaniwang anyo nito ay mayroon lamang dalawang daang siglo, ngunit ang mga unang prototype ng mga nasabing track ay lumitaw nang mas maaga, bago pa ang pag-imbento ng lokomotibo at mga karwahe.
Mula sa kasaysayan ng riles
Ang mga unang artipisyal na istraktura, na sa malayo ay kahawig ng isang dalawang-track na kalsada, lumitaw sa sinaunang Egypt. Upang ilipat ang mabibigat na karga, naisip ng mga taga-Egypt na maghukay ng mga parallel furrow, kung saan inilalagay ang mga troso. Kasunod nito, nagsimulang gamitin ang mga katulad na disenyo sa Sinaunang Greece at sa Roman Empire. Ang pinabuting track ay isang malalim na pagkalumbay sa simento ng bato, na kung saan ang mga gulong ng mga sinaunang cart ay maaaring gumulong.
Pagkalipas ng maraming siglo, malawak na ginamit ang mga kalsada ng gauge sa nagsisimulang industriya ng pagmimina. Ang mga labi ng mga mina na may mga kahoy na riles na gamit sa kanila ay nakaligtas hanggang sa ngayon. Ang isang cart na iginuhit ng kabayo na karga ng mineral ay maaaring lumipat sa landas na ito. Ginawang posible ng track upang mapabilis ang paggalaw ng mga mabibigat na karga at sa isang tiyak na lawak ay kahawig ng mga modernong riles ng tren. Ngunit ang mga kahoy na beam ay napuputok sa paglipas ng panahon, at samakatuwid ay nagsimula silang palakasin sa mga pagsingit ng metal sa anyo ng mga piraso. Napakaliit ang nanatili bago ang pag-imbento ng riles.
Ang unang riles ng cast-iron ay ginawa noong kalagitnaan ng ika-18 siglo. Ang mga ito ay naimbento ng may-ari ng metalurhical enterprise, Richard Reynolds. Siya ang unang pumalit sa mga kahoy na poste sa mga track na humantong sa paggana ng minahan ng mga metal na daang-bakal. Ang mga gulong ng mga cart para sa pagdadala ng mineral ay gawa na rin sa cast iron. Ang pagbabago ay mabilis na kumalat sa buong England at pinapayagan ang isang tagumpay sa pagiging produktibo ng mga minero. Ngunit ang mga trolley ay hinila pa rin ng mga kabayo.
Ang paglitaw ng transportasyon ng riles
Hanggang sa isang tiyak na oras, ang mga riles ng tren ay eksklusibong ginamit para sa mga hangarin sa paggawa. Ngunit sa simula ng ika-19 na siglo sa England, ang mga unang pagtatangka ay ginawa upang iakma ang riles para sa pagdadala ng mga pasahero. Ang unang ganoong karanasan ay ang pagtatayo ng mga makatwirang maikling riles ng tren sa timog ng Wales. Ang mga karwahe sa kalsadang iyon ay maingat na hinila ng mga pangkat ng kabayo.
Makalipas ang ilang sandali, ang Russian engineer na si Pyotr Frolov ay nagsumite sa gobyerno ng isang panukala na gamitin ang riles ng tren para sa transportasyon ng mga pasahero. Hanggang sa sandaling iyon, ang nagpapanibago ay nagawa nang magtayo ng mga pang-industriya na ruta para sa mga negosyo sa pagmimina. Gayunpaman, ang mga naka-bold at hindi pangkaraniwang proyekto ni Frolov ay hindi nakakita ng suporta sa gobyerno. Tinanggihan sila nang ganoon lamang, nang walang anumang seryosong pagtutol.
Utang ng riles ang tagumpay at malawakang pagpapatupad kay George Stephenson, na noong 1825 ay iminungkahi ang isang disenyo ng isang steam locomotive na angkop para sa paghila ng mga kotse sa daang-bakal hindi lamang sa karbon, kundi pati na rin sa mga pasahero. Nagawang kumbinsihin ng imbentor ang mga negosyante na bumuo ng mga track mula sa matibay na bakal, dahil ang cast iron ay hindi masuportahan ang bigat ng lokomotibo. Si Stephenson, sa kabilang banda, ay napagpasyahan na kinakailangan na gumamit ng mga embankment sa kalsada, at nakagawa rin ng isang mabisang paraan ng pagsali sa daang-bakal.
