Ang pilak ay isang marangal na metal na kilala ng sangkatauhan mula pa noong sinaunang panahon. Sa iba't ibang oras, ang pilak ay isinasaalang-alang alinman sa pangalawang pinakamahalagang metal pagkatapos ng ginto, o ang pinakamahalagang metal. Sa ngayon, maraming iba't ibang mga paraan ng pagkuha nito ang natuklasan.
Panuto
Hakbang 1
Ang mga tao ay nagmimina ng pilak mula pa noong una. Ang dapat na "tinubuang bayan" ng pilak, iyon ay, ang unang lugar kung saan nagsimulang mina ang mahalagang metal, ay ang Syria. Ang sinaunang mga alahas na pilak na taga-Egypt na nagmula pa sa pre-dynastic na panahon ay nagmula sa Syrian, mula doon ay dinala ang mga mamahaling metal sa Egypt. Ang pilak sa mga panahong iyon ay higit na mahalaga kaysa sa ginto.
Hakbang 2
Sa sinaunang panahon, ang mga teknolohiya ng pagmimina ng pilak ay radikal na naiiba sa mga makabago. Ang mga mahahalagang metal ay nakuha mula sa mga placer sa pamamagitan ng paghuhugas ng buhangin sa mga espesyal na kalasag. Ang mga kalasag na ito ay natatakpan ng mga naggupit na mga balat ng hayop, simpleng mga ladle at trays na nagsisilbing mga kasangkapang pantulong. Upang makagawa ng ginto mula sa mga ores, ang bato ay pinainit hanggang sa pag-crack, pagkatapos na ito ay puwang sa mga mortar, pinaggiling sa mga millstones at hinugasan.
Hakbang 3
Dahil ang katutubong pilak ay hindi gaanong karaniwan sa likas na katangian kaysa sa ginto, natuklasan ito sa paglaon. Para sa isang oras na ito ay nagkakahalaga ng higit sa dilaw na metal.
Hakbang 4
Karamihan sa pilak ay nakuha mula sa pagtunaw at pagpipino ng tanso at tingga. Tulad ng para sa mga silver ores, ang marangal na metal ay nakuha mula sa kanila sa dalawang paraan: cyanidation at pagsasama-sama.
Hakbang 5
Ang Amalgamation ay kilala mula pa noong una. Ito ay isang pamamaraan kung saan ang pilak (o ginto) ay nakuha sa pamamagitan ng paglusaw sa mercury. Kapag binasa ng mercury, ang mga particle ng pilak ay bumubuo ng isang amalgam. Ang mercury ay vaporized at ang natitirang pilak ay natunaw sa mga ingot. Ngayon ang pamamaraang ito ay hindi hinihiling, dahil hindi pinapayagan ang pagkuha ng ganap na purong metal.
Hakbang 6
Ang cyanidation ay ang pinakatanyag na pamamaraan para sa pagkuha ng pilak, na natuklasan noong ika-19 na siglo ng siyentipikong Ruso na si P. R. Bagration. Bagaman ang pamamaraang ito ay binuo noong 40s, ipinakilala lamang ito noong 1897 sa mga Ural. Isinasagawa ang cyanidation tulad ng sumusunod. Ang mga biyol na kailangang linisin mula sa mga impurities ng iba pang mga mineral at basurang bato ay inilalagay sa isang solusyon ng alkali metal cyanides. Sa pagtatapos ng pamamaraan, ang pilak na nakuha sa ganitong paraan ay ipinapadala sa mga refinery para sa karagdagang paglilinis.
