Kung ang naunang parachuting ay magagamit nang eksklusibo sa mga paratrooper at matinding atleta, ngayon kahit na ang isang "simpleng mortal" na umabot sa edad na 14 at walang mga paghihigpit sa kalusugan ay maaaring masakop ang kalangitan. Gayunpaman, sa pagtugis ng adrenaline, mahalagang huwag kalimutan ang tungkol sa kaligtasan, samakatuwid ang lahat ng mga aksyon ng parachutist at iba pang mga bahagi ng pagtalon, kabilang ang minimum na taas, ay malinaw na kinokontrol.
Pinakamainam na taas para sa skydiving
Sa teoretikal, maaari kang tumalon gamit ang isang parachute mula sa anumang taas, ang tanging tanong ay ang pagiging madali at kaligtasan ng kaganapang ito. Batay sa mga pagsasaalang-alang na ito, naitatag ang minimum at maximum na mga paghihigpit. Pangunahin ang mga ito dahil sa disenyo ng parachute, pati na rin ang kahandaan ng parachutist at ang uri ng jump na ginagawa niya.
Karaniwang tumatalon ang mga baguhan na parachutist na may D-5 o D-6 landing parachute. Minsan ang D-1-5U parachute ay inaalok din. Ang bentahe ng huli ay ang pagkontrol nito, tulad ng ebidensya ng titik na "U" sa pangalan ng modelo. Ang paglukso sa gayong parachute ay isinasagawa mula sa taas na 700-900 metro. Ang pagbubukas ng canopy ay nangyayari halos kaagad pagkatapos ng paghihiwalay mula sa sasakyang panghimpapawid.
Ang mga parachute ng uri ng "Wing" ay madalas na ginagamit bilang isang kahalili sa mga landing parachute. Hindi tulad ng mga una, wala silang isang bilog, ngunit isang hugis-parihaba na simboryo. Nangangailangan sila ng mas maraming pagsasanay upang mapatakbo, ngunit ang mga ito ay nailalarawan sa pamamagitan ng mataas na kadaliang mapakilos at mabuting kapangyarihan sa pag-aangat. Ang mga nagsisimula ay gumagawa ng mga parachute jumps ng uri ng "Wing" mula sa taas na mga 1200 metro.
Ang mga propesyonal na atleta na may mahusay na pagsasanay ay karaniwang tumatalon mula sa taas na hindi bababa sa 2000 metro. Sa kasong ito, may pagkakataon silang maranasan ang lahat ng mga kasiyahan ng libreng pagbagsak, na karaniwang kulang ang mga nagsisimula. Kung plano ng skydiver na magsagawa ng anumang mga elemento ng akrobatiko, ang taas na kung saan ginawa ang pagtalon ay dapat na hindi bababa sa 3000-4000 metro. Ang mga nagsisimula ay maaaring tumalon mula sa isang taas sa isang sistema ng parachute lamang ng nagtuturo. Sa kasong ito, ang responsibilidad para sa pag-deploy ng parachute, control at soft landing ay nakasalalay sa tandem master.
Bakit kailangan ng mga paghihigpit at ano ang pinakamaliit na minimum
Ang mga paghihigpit sa minimum na taas ng pagtalon ay hindi naimbento nang hindi sinasadya. Ang katotohanan ay tumatagal ng ilang oras para sa parachute upang mapunan ng hangin. Kung ang mga kinakailangang ito ay napapabayaan, malaki ang posibilidad na ang parachute ay walang oras upang buksan hanggang sa katapusan, at ang parachutist ay makakatanggap ng mga seryosong pinsala sa landing. Ang kritikal na minimum para sa buong pag-deploy ng landing parachute ay 250-300 metro.
Mayroon ding maliit na parachute na ginagamit upang tumalon mula sa mga nakapirming bagay (tulay, bato, matangkad na mga gusali). Ang isport na ito ay tinatawag na base jumping at, dahil sa mataas na rate ng pinsala nito, labis na matindi. Ang minimum na taas para sa paglukso na may tulad na parachute ay 100-150 metro.
Gayunpaman, maraming mga talaan sa parachuting, kabilang ang minimum na taas ng pagtalon. Ang talaan, na wala pang nagawang masira, ay itinakda ni Tereke Spencer, na, sa panahon ng World War II, noong 1945, ay tumalon mula sa isang nasirang jet ng fighter na may parasyut mula sa taas na higit sa 10 metro. Gayunpaman, mahirap sulit na tuksuhin ang kapalaran at ulitin ang kanyang gawa sa kapayapaan sa kawalan ng agarang pangangailangan.
