Sufism, hermitism, panata ng celibacy at pagtanggi sa pag-aari - ito ang calling card ng dervish. Ang isang libog na pulubi na dervish o naninirahan sa isang monasteryo ay walang karapatang humingi ng limos, dapat na ganap na sundin ang guro at maghanap ng pagiging perpekto sa espiritu mula sa puso, hindi mula sa isip.
Ang Dervish ay kasabay ng isang Muslim na prototype ng isang monghe, at isang libot na pulubi, at isang fakir, isang doktor, isang manghuhula para sa pinakamahirap na antas ng populasyon ng mga bansang nag-aangkin sa Islam. Ang pagkakaiba-iba ng mga essences ng dervish ay umunlad sa mga daang siglo, simula sa mga tungkol sa ika-8 siglo. Ang mga Dervis ay nakatira at patuloy na naghahanap para sa pagiging perpekto sa espiritu sa Pakistan, India, Iran, ilang mga bansa sa Timog-silangang Asya at Hilagang Africa.
Ang nasabing iba't ibang mga dervishes
Ang mga Dervis ay gumagala at naninirahan sa mga monasteryo (tekie, khanaka). Sa anumang kaso, ang mga deresta ay hindi dapat magkaroon ng pag-aari, obligado silang ganap na sundin ang guro (sheikh) at, perpekto, na sundin ang panata ng pagiging walang asawa. Gayunpaman, may mga dervis na mayroong sariling kalakal o posisyon, kanilang mga tahanan at pamilya at nakatira sa labas ng pader ng monasteryo. Sa kasong ito, dapat silang maging mapagbigay, mapagpatuloy, handang humiwalay sa pag-aari, sapagkat ang lahat ay pag-aari ng Allah. Sinisingil sila sa pagsasagawa ng mga espesyal na panalangin ng kapatiran sa ilang mga oras at pagbisita sa monasteryo 2-3 beses sa isang linggo at sa mga piyesta opisyal.
Ang kakanyahan ng paniniwala sa relihiyon ng mga dervishes
Ang mga Dervishes ay pinag-isa ng pagnanais para sa isang hermitic buhay at Sufism - isa sa mga pangunahing direksyon ng pilosopiya ng Muslim. Ang pangunahing ideya ng huli ay ang indibidwal na nakamit na koneksyon sa Diyos, sa paglilinis ng puso mula sa lahat maliban sa Diyos. Ang mga paraan upang makamit ang pagiging perpekto sa espiritu ay maaaring ipahayag sa tahimik, malalim na pagninilay, sa pangkalahatang mga panalangin ng malakas, sinamahan ng pag-awit, sa ritwal, na may mga relihiyosong overtone, sayaw sa musika. Ang mystical ecstasy na nagmumula sa isang purong puso ay tumutulong sa higit pa sa mga pagtatangka na intindihin ang intelektwal na mga aral.
Dervish order
Mayroong higit sa 70 kilalang mga order ng dervishes, na itinatag ng mga kilalang matatanda, o mga sheikh. Ang pinakaluma sa kanila ay ang order ng Elvani, na itinatag ni Sheikh Elvan (namatay sa Jeddah noong 766). Ang iba pang mga sinaunang order ay ang Edgemites, Bektashi at Sakati. Mayroon ding mga sekta na lumilihis sa pangunahing mga batas ng Islam, ang tinaguriang. libre (asad) o walang batas (bicher). Ang mga debotong Muslim ay nagdadala ng mga mayamang regalo o kontribusyon sa monasteryo na nauugnay sa isa o ibang utos. Gayunpaman, ang mga dervis ay dapat mag-ingat ng kanilang sariling kasuotan. Ang kulay ng mga damit ay pinili itim o madilim na berde; ang mga sheikh ay may puti at berde. Ang ulo ng dervish ay natatakpan ng isang turban ng iba't ibang mga hugis.
Mga Dervishes sa Pagsasayaw
Maraming mga order ng dervishes ang umiiral sa teritoryo ng dating Ottoman Empire. Noong 1925, sa paglipat ng Turkey sa sistemang republikano ng pamahalaan, ang mga dervishes at ang kanilang mga order ay ipinagbawal. Mula noong kalagitnaan ng dekada 50 ng siglo ng XX, lumambot ang ugali ng estado sa mga dervishes. Ang ilang mga dervish order ay isinama sa modernong buhay sa Turkey at naging isang atraksyon ng turista. Halimbawa, ang sayaw ay naghuhula ng pagkakasunud-sunod ng Mevlevi sa Konya, 200 km timog ng Ankara. Dalawang beses sa isang taon, ang kanilang kasiyahan ay sinamahan ng isang kapanapanabik na sumasayaw na whirling na puno ng malalim na mistisong kahulugan.
