Karamihan sa mga tradisyon ng Hapon ay tila hindi karaniwan at kakaiba sa mga taga-Europa, at ang pagsayaw ay walang kataliwasan. Isaalang-alang ang husay at mabagal na sayaw ng geisha, ang Kagura dance pantomime na ginanap ng mga tagapaglingkod ng Shinto, o ang esoteric na Noh dance, na nauunawaan lamang sa mga edukadong tao.
Panuto
Hakbang 1
Bihirang hatiin ng mga Hapones ang sining sa mga nasasakupang bahagi nito, sa Japan hindi kaugalian hindi lamang ang maiisa ang ilang mga uri ng sayaw, ngunit hatiin din ang sining sa sayaw, musikal, pampanitikan at iba pang mga uri. Lahat sila ay sabay na umunlad sa buong kasaysayan ng Hapon at naiimpluwensyahan ang bawat isa. Gayunpaman, ang ilang mga indibidwal na sayaw ay maaaring makilala batay sa kanilang mga katangian.
Hakbang 2
Ang pangunahing tampok ng mga sayaw ng Hapon ay ang kanilang malapit na ugnayan sa iba pang mga larangan ng sining at nakatuon hindi lamang sa panlabas na mga tampok na aesthetic, kundi pati na rin sa panloob na nilalaman. Ang isang sayaw ay isang pantomime, ang isa pa ay isang buong teatro na walang mga salita, kung saan ang lahat ng mga aksyon, pagsasalita at gawa ay ipinahayag sa anyo ng paggalaw ng katawan, at may mga sayaw na pumapalit sa dasal.
Hakbang 3
Ang Kagura ay isang sinaunang sayaw ng Shinto na isinayaw ng mga tagasunod ng kilusang relihiyoso na ito bilang isang panalangin. Ang sayaw ay may hindi lamang isang panlabas na anyo, ngunit mayroon ding nilalaman, nagsasabi ito tungkol sa paglikha ng mundo ng diyosa na si Amaterasu. Ito ay isang sayaw na pantomime kung saan ang mga paggalaw ay sumasagisag sa iba't ibang mga aksyon. Ang totoong sinaunang kagura ay tumagal ng napakatagal - mula umaga hanggang gabi. Matapos ilarawan ang mitolohiya ng paglikha ng mundo, ang mga mananayaw ay nagpakita ng iba't ibang mga eksena - mula sa dramatiko hanggang sa komiks. Ngayon ay sumasayaw sila sa isang pinasimple na form, kasabay ng sayaw na may drums at flute.
Hakbang 4
Ang hinalinhan ng mga sayaw sa No theatre ay ang Mai dances. Ginampanan sila ng mga mananayaw mula sa templo, ang mga paggalaw ay pangunahing paikot, hawak nila ang mga sanga ng kawayan sa kanilang mga kamay, na sumasagisag sa pagkamayabong.
Hakbang 5
Ang teatro ng Noh ay isang espesyal na anyo ng sining ng Hapon na malapit na nauugnay sa sayaw. Ang mga paggalaw sa mga sayaw ng Noh ay tinatawag na "kata", mayroong halos 250 uri ng mga ito, habang 30 lamang ang tunay na maisasayaw. Ito ay isang mabagal na sayaw, gumanap ng mga tagaganap ang bawat kilusan na may espesyal na biyaya. Ang bawat kata ay may kanya-kanyang kahulugan, kung aling mga edukadong manonood ang kailangang malaman upang maunawaan ang kahulugan ng sayaw. Halimbawa, kapag ang isang mananayaw ay ibinaba ang kanyang ulo at itinaas ang kanyang kamay sa antas ng mata, itinuturo ang kanyang palad, sa gayon ay ipinahayag niya ang pag-iyak.
Hakbang 6
Sa teatro ng Noh, iba't ibang mga props ang aktibong ginagamit, na kung saan umakma sa kahulugan ng sayaw. Ang bawat bagay na nakikilahok sa pagganap ay sumasagisag ng isang bagay. Maaari itong maging mga tagahanga, sumbrero, maskara, payong. Ang pinakatanyag na sayaw ng Hapon sa teatro ng Noh ay ang Kurokami, Gion Kouta at Bon Odori, na ginanap sa panahon ng pagdiriwang ng Obon. Sa bawat rehiyon, ang Bon odori ay isinasayaw sa iba't ibang paraan, na may mga paggalaw na dramatikong naiiba sa iba't ibang bahagi ng bansa.
