Ang tanong ng personal na kalinisan ng mga astronaut sa kalawakan ay medyo kawili-wili. Mas maaga, sa mga araw ng USSR, upang hugasan ang kanyang katawan, ang isang astronaut ay kailangang gumastos ng halos dalawang oras. Ngayon ang pamamaraang ito ay tumatagal ng isang order ng magnitude mas kaunting oras. Paano hinuhugasan ng mga astronaut ang kanilang sarili sa kalawakan?
Ang unang paglipad patungo sa kalawakan ay isinagawa ng bantog na mundo na si Yuri Gagarin. Ngunit ang kanyang "biyahe sa negosyo" ay tumagal nang hindi hihigit sa isang oras at kalahati. Samakatuwid, wala ring nag-isip tungkol sa mga produktong kalinisan na maaaring magamit sa kalawakan. Matapos si Yuri Gagarin, ang mga astronaut ay lalong nagsimulang mag-aral ng intergalactic space, ngunit sa mahabang panahon ay maikli ang mga paglalakbay. Kapag ang mga paglalakbay sa kalawakan ay nagsimulang umunat sa loob ng anim na buwan o higit pa, ang mga taga-disenyo ng istasyon ng space at engineer ay nagsimulang mag-isip tungkol sa paglikha ng isang kaluluwa. Pagkatapos ng lahat, ang hindi paghuhugas ng anim na buwan ay hindi isang pagpipilian.
Paano lumalangoy ang mga cosmonaut sa kalawakan sa panahon ng USSR at perestroika
Ang mga unang shower cabins ay lumitaw sa mga istasyon ng Salyut-7 at MIR space. Ito ang mga shower cabins na katulad ng hugis sa mga modernong cabins na naka-install sa mga apartment. Ngunit ang paghuhugas sa kanila ay nakakatawa, sa kakanyahan nito, kahawig ito ng ilang uri ng pagkahumaling. Ang mga booth para sa paghuhugas ng katawan at ulo ay nasa anyo ng isang silindro, na gawa sa matibay ngunit translucent na plastik. Upang makapasok sa silindro ng shower, ang astronaut ay kailangang maglagay ng mga salaming pang-swimming, at sa kanyang bibig ay mayroon siyang isang tubo kung saan ang hangin ay ibinibigay mula sa labas. Matapos isara ang sabungan, nagsimulang mag-spray ang alikabok ng tubig mula sa itaas, kung saan naghugas ang mga astronaut. Ngunit ang kakaibang uri ay ang isang malakas na vacuum cleaner na nagtatrabaho sa ilalim ng shower stall, na sumuso sa ambon na ito. Kinakailangan din ito upang ang mga droplet ng hangin ay maituro nang eksaktong pagbaba, dahil kung wala ang vacuum cleaner na ito ay mananatili sila sa astronaut dahil sa proseso ng kawalan ng timbang. Ngunit ang vacuum cleaner ay hindi makayanan ang 100% sa gawaing ito, kaya't kinayang iwaksi ng astronaut ang mga dumidikit na patak, tulad ng isang aso pagkatapos maligo. Matapos ang pamamaraang ito, ang solusyon ng sabon ay natapos sa mga dingding ng shower stall, pagkatapos na ito ay hinila pababa ng daloy ng hangin na nagmula sa vacuum cleaner. Ang nasabing pagligo ay hindi tumagal ng isang oras, ngunit dalawa o higit pa, dahil ang pamamaraan ng pag-alog ng mga patak mula sa katawan ay naulit hanggang sa tuluyang nawala ang sabon na solusyon sa katawan ng astronaut.
Paano lumalangoy ang mga astronaut sa kalawakan sa mga panahong ito
Sa panahon ngayon, walang shower sa mga istasyon ng kalawakan, kaya't ang isyu ng personal na kalinisan ay naiiba na malutas: sa mga basa na punasan. Ngunit ang mga napkin ay hindi lamang ordinaryong basang wipe mula sa tindahan, ngunit espesyal na ginawa para sa mga astronaut. Ang likido kung saan ibinabad ang mga punasan ay hindi naglalaman ng alkohol, upang sumunod sa mga alituntunin sa kaligtasan ng sunog. Bilang karagdagan, ang mga wet wipe ay ginawa nang walang anumang amoy, dahil kahit na ang isang kaaya-aya at maselan na amoy ay malapit nang maging hindi kasiya-siya para sa isang astronaut, dahil kailangan nilang maghugas kasama nila hindi sa isang araw o dalawa, ngunit anim na buwan o higit pa - hangga't ang tatagal ang space trip. Ang mga ulo ng mga cosmonaut ay hugasan ng isang espesyal na binuo na komposisyon na "Aelita", na hindi lumilikha ng bula, habang walang bahid na paglilinis ng anit at buhok.
