Nakabitin ang isang lock sa panahon ng kasal ay kaugalian sa maraming mga bansa sa buong mundo. Ang modernong pasadyang nagmula sa mga pahina ng nobela ng isang manunulat na Italyano at nag-ugat, sa kabila ng katotohanang ang Russia ay may sariling mga ritwal na nauugnay sa mga kastilyo at kasal.
Matapos magpinta sa tanggapan ng rehistro, ang mag-asawa ay umalis sa kanilang paglalakbay sa kasal sa mga tradisyunal na lugar ng pagdalo sa mga seremonya ng kasal. Tiyaking isama sa programa ang mga pagbisita sa mga tulay, kung saan isinasagawa ang dalawang ritwal nang sabay-sabay. Ang lalaking ikakasal ay dapat bitbitin ang ikakasal na babae sa kanyang mga braso kasama ang buong tulay at magkakasamang isinasabit nila ang padlock sa bakod. Ang lock ay naka-lock at ang mga susi ay itinapon sa tubig.
Dapat itong sumagisag sa pag-ibig, mahigpit na nakasara at protektado mula sa hindi mabait na pagkagambala sa relasyon ng mag-asawa. Ngunit paano ang libre, nakasisiglang pag-ibig? Kahit papaano ang pag-lock ay hindi umaangkop sa walang limitasyong kaligayahan.
Ang mga kandado ay binibili sa mga regular na tindahan o ginawa upang mag-order. Isinasagawa nila ang pag-ukit ng mga pangalan at petsa ng pagpaparehistro sa kasal, gumawa ng mga inskripsiyon. Ano ang sapat para sa pag-imbento ng mga organisador at mga kakayahan sa pananalapi ng mga customer ng seremonya.
Saan nagmula ang pasadyang ito at kung ilang taon ito
Isang pasadyang mula sa kategorya ng mga bagong anyo at artipisyal na ipinakilala sa buhay.
Ang manunulat na si Federico Moccia ay nanirahan sa Italya, sumulat ng isang aklat na tinawag na "Tatlong metro sa itaas ng kalangitan." At naisip niya na ang mga bayani ng kanyang nobela ay dapat magselyo ng panunumpa ng katapatan sa isang kandado, naka-lock sa sala-sala ng Roman tulay sa ibabaw ng Tiber River.
Matapos mailathala ang libro noong 1992, ang kaugalian ay gumulong sa buong mundo tulad ng isang snowball. Ang mga mahilig ay sumugod upang isabit ang mga kandado sa mga bakod ng lahat ng mga tulay sa isang hilera, sa lahat ng mga lungsod ng mundo. Ang mga tagapag-ayos ng kasal ay naharang siya mula sa kanila at isinama siya sa script ng kasal.
Ang pasadyang ay naging isang parusa at sakit ng ulo para sa mga awtoridad ng lungsod. Ang mga tulay, na pinalamutian ang mga lungsod ng kanilang mga openwork lattice, ay naging isang bagay na pangit, bristling na may mga kastilyo na may iba't ibang laki.
Ang mga kandado ay regular na pinuputol at itinatapon, na ganap na nagtatanggal sa kaugalian ng kahulugan ng "pangkabit na walang hanggang pag-ibig".
Bakit, nagtataka ang isang tao, bitayin ang simbolo ng hindi pagkasira kung banal itong pinutol sa pinakamalapit na pagsalakay at itinapon sa isang landfill?
Sa parehong oras, kung tatanungin mo ang lahat ng mga kalahok sa seremonya ng kasal, mula sa bagong kasal sa kanilang mga sarili sa mga panauhin, kung nabasa na nila ang libro ng isang Italyano, kung gayon iilan ang mga tao ang sasagot sa apirmado. "Tanggap na ito, tila, mag-hang ng mga kandado, kaya't isinasabit namin ito."
Mga palatandaan at paniniwala tungkol sa mga kastilyo sa sinaunang Russia
Samantala, sa mga panahong pagano, ang Russia ay mayroong sariling mga ritwal at palatandaan na nauugnay sa mga kastilyo at paglikha ng isang bagong pamilya. Mayroon silang bahagyang magkaibang kahulugan at magkakaiba sa pagpapatupad.
Pinaniniwalaan na kapag dinala ng bagong kasal ang batang asawa sa threshold ng kanilang pinagsamang bahay (kaagad pagkatapos nito at bago pumasok ang sinumang iba pa), isang kastilyo ay inilibing o nakatago sa ilalim ng threshold. Ang susi ay itinapon sa isang lugar kung saan hindi ito makita ng sinuman.
Samakatuwid, hindi ang pag-ibig na tulad nito ay naka-lock, ngunit kapayapaan at kaunlaran, ang kagalingan ng isang bagong pugad ng pamilya.
Sa ibang mga bersyon, ang kastilyo ay nakatago sa ilalim ng threshold ng hinaharap na tahanan ng ikakasal pagkatapos ng kasal, upang walang sinuman at walang maaaring lumabag sa mga kasunduan sa kasal at sirain ang ugnayan sa pagitan ng mga mahilig.
Ang pasadyang ito ng Russia, na puno ng kahulugan, ay tila ang pinaka-katanggap-tanggap sa isang seremonya ng kasal. At ang seremonya ay sinusunod, at ang hitsura ng mga tulay ng lungsod ay hindi nasira.
Ngayon, salamat sa kamalayan sa Internet, maraming mga bagong kasal ang nag-iiwan ng walang kabuluhang bagong pasadya ng pag-hang ng mga kandado sa panahon ng kasal. Naghahanap sila ng mga ritwal-agimat sa mga tradisyon ng kanilang mga tao, kung saan naniwala ang ating mga ninuno at kung saan mayroong higit na kahulugan at karunungan.
