Ang pariralang "huwag maghanda para sa higit sa tatlo" ay pamilyar sa modernong mga Ruso mula sa kathang-isip at makasaysayang mga pelikula tungkol sa pre-rebolusyonaryong panahon. Bilang isang patakaran, sa mga nasabing gawain, ang pariralang ito ay naka-embed sa mga labi ng mga opisyal ng pulisya o gendarmes.
Sa modernong lipunan, napakahirap na maunawaan ang totoong kahulugan ng expression na ito, kaya maaari itong maiugnay sa ganap na magkakaibang mga katotohanan, hindi sa mga nagbigay nito sa katotohanan.
Sino ang magkakasama sa tatlo
Ang kinakailangang "huwag magtipon ng higit sa tatlo" ay maaaring makapagpukaw ng isang ugnayan sa kaugalian ng "pag-iisip para sa tatlo". Ayon sa kaugalian, tatlong lalaki ang nagtagpo upang uminom ng isang bote ng vodka, sapagkat ang pag-inom lamang ng inuming nakalalasing na ito ay itinuturing na isang pagpapakita ng alkoholismo, na walang alinlangan na kinondena kahit na ng mga matapat sa pag-abuso sa alkohol.
Ang tanong ay lumitaw kung bakit kinakailangan na uminom ng vodka sa tatlo lamang, at hindi apat o dalawa, kung bakit tiyak na susubukan ng dalawang lalaki na makahanap ng pangatlo. Ang "pasadyang" ito ay lumitaw noong panahon ng Sobyet at nauugnay sa presyo ng isang bote ng bodka - 3, 52 rubles. Ang halagang ito ay mas madaling hatiin sa 3 kaysa sa anumang iba pang numero, kaya't hindi mahirap para sa isang kumpanya na 3 na hatiin ang mga gastos nang pantay.
Ngunit ang hiniling na "huwag magtipon ng higit sa tatlo" ay hindi sa anumang paraan na konektado sa kaugalian ng "pag-iisip para sa tatlo", ang pariralang ito ay lumitaw nang mas maaga - sa pre-rebolusyonaryong Russia, sa panahon ng paghahari ni Nicholas II.
Pansamantalang Panuntunan para sa Mga Public Assembly
Si Nicholas II ay bumaba sa kasaysayan bilang huling emperor ng Russia. Halos lahat ng kanyang paghahari ay ang "linya ng pagtatapos" sa Rebolusyon sa Oktubre. Hindi masasabing ang emperador ay hindi nagtangkang gumawa ng anumang bagay - maaalala ng isa, halimbawa, ang manipesto ng 1905, ngunit imposibleng pigilan ang prosesong ito. Ang lipunan ay literal na "nagtatampo" sa mga rebolusyonaryong damdamin, at ang mga awtoridad ay may isang bagay lamang na dapat gawin - upang ipagtanggol ang kanilang sarili laban sa mga taong kalaban sa autokrasya.
Isa sa mga pagtatangkang protektahan ang sarili, upang maiwasan ang posibleng kaguluhan ay ang pagpapakilala noong 1906 ng pansamantalang mga patakaran para sa mga pampublikong pagpupulong. Sa kaukulang kautusan, binaybay kung aling mga pagpupulong ang itinuturing na publiko. Tulad ng naturan, ang mga pagpupulong ay isinasaalang-alang, na maaaring dinaluhan ng isang hindi tiyak na bilang ng mga tao, pati na rin ang mga tao na hindi personal na kilala ng mga tagapag-ayos ng kaganapan. Ang mga tagapag-ayos ay obligadong ipagbigay-alam sa lokal na pinuno ng pulisya tungkol sa isang pampublikong pagpupulong kahit tatlong araw bago ang kaganapan.
Ang pulisya ay nagpatupad ng mga patakarang ito kahit na mas mahigpit kaysa sa hinihiling na utos. Sapat na alalahanin ang sitwasyong inilarawan sa nobela ni A. Brushtein na "The Road Leaps Into the Distance": kahit na upang maanyayahan ang mga panauhin sa isang pagdiriwang sa pagdiriwang ng kaarawan ng isang batang babae, kinakailangan upang makakuha ng pahintulot mula sa istasyon ng pulisya, kahit na ang kaganapang ito ay hindi isa sa mga sa pamamagitan ng atas na kinikilala bilang publiko.
Ang pulisya ay kumilos nang higit pa nang determinado nang makita nila ang kaunting hint ng isang "pagpupulong publiko" sa kalye: nang makita niya ang kahit isang maliit na grupo ng mga tao na tumatalakay sa isang bagay, sinimulang palaganapin sila ng pulisya ng isang truncheon, hinihiling na "huwag magtipon. higit sa tatlo. " Ang pariralang ito ay naging isang simbolo ng diktadurya at kawalang-saysay ng pulisya.
