Ang matamis o inasnan na mga mani ay paborito ng marami. Ito ay idinagdag sa mga produktong confectionery, ang mantikilya ay gawa mula rito, at ipinagbibili ito ng peeled at sa shell. Gayunpaman, hindi alam ng lahat kung paano at saan tumutubo ang mga mani, at kung bakit hindi rin sila maituturing na isang nut.
Mga tampok sa paglago
Ang mga mani ay isang halaman mula sa pamilya ng legume. Ito ay isang mala-halaman na halaman na may maliit na madilaw na mga bulaklak.
Wala pang nakakita ng mga mani sa ligaw, ngunit sa isla ng Madagascar mayroong isang halaman na katulad nito, na tinawag ng mga lokal na ground peas. Ang malapit na kamag-anak ng mga mani ay may halaman na puno ng halaman, hugis-itlog na mga dahon at pamumulaklak nang napakalakas. Ang mga beans nito ay nakakain, ngunit ang mga ito ay medyo mas malaki kaysa sa mga mani. Ang mga ito ay nabuo sa ilalim ng lupa, kung saan ang mga peduncle, mababa ang pagkurba, ay lumago dito. Sa ilang mga rehiyon ng West Africa, ang mga nasabing mga gisantes ay hindi lamang kilala, ngunit matagumpay na nalinang din.
Ang mga mani ay thermophilic, samakatuwid, posible na palaguin ito sa bukid lamang sa mga kondisyon ng klimatiko ng mga timog na rehiyon ng ating bansa. Ang mga mahihilig na naninirahan sa gitnang linya ay kailangang gumamit ng mga greenhouse.
Lumalagong mga mani
Ang proseso ng lumalagong mga mani ay nagsisimula sa paghahanda ng kanilang mga binhi. Nakasalalay sa temperatura, sa huling bahagi ng Abril (unang bahagi ng Mayo) ang hindi naka-inasal na beans ay dapat na kumalat sa isang basang tela at tumubo, pinapanatili ang isang mamasa-masa na kapaligiran sa loob ng 10 araw. Ang mga binhi kung saan napipisa ang mga sprouts ay dapat ilagay sa maliliit na kaldero na may lupa, na magpapahintulot, 14 na araw pagkatapos ng pagtubo, upang maghanda ng mga punla para sa pagtatanim ng maingat na pagluwag ng mga kama.
Ang mga nais na magtanim ng mga mani sa isang greenhouse ay dapat isaalang-alang na siya at mga kamatis ay nararamdaman na malapit sa isa't isa. Ang dahilan ay simple: ang mga bushes ng kamatis na may inalis na mas mababang mga dahon ay hindi makagambala sa pagpapaunlad ng mga maliit na mani, at iyon naman ay naglalabas ng nitrogen, na talagang kailangan ng mga kapitbahay nito sa hardin.
Sa pagtatapos ng Hunyo, kapag ang mga tangkay ay umaabot hanggang sa 15-20 cm, ang mga mani ay nagsisimulang lumitaw isa pagkatapos ng iba pang mga bulaklak, at ito ay nagpapatuloy nang hindi bababa sa isa at kalahating buwan. Ang bawat isa sa mga bulaklak ay bubukas lamang sa isang araw, at 200 mga bulaklak ang maaaring lumitaw nang sunud-sunod sa isang bush.
Sa mga fertilized na bulaklak, isang form na obaryo, na may posibilidad na makipag-ugnay sa lupa upang unti-unting tumagos dito at lumikha ng lahat ng mga kondisyon para sa matagumpay na pag-unlad ng beans. Kung ang kama ay hindi maganda ang pagpapanatili, at ang obaryo ay hindi makapasok sa isang sapat na lalim, mananatili itong sterile at namatay.
Kinakailangan na iproseso ang mga kama ayon sa sumusunod na iskedyul: katapusan ng Hulyo - hilling sa taas na 30 mm gamit ang isang maluwag na halo ng pag-aabono at lupa mula sa hardin; Agosto - hilling sa taas na 15 hanggang 20 mm.
Sa wastong pangangalaga sa mga mani, ang unang kalahati ng Setyembre ay mamarkahan ng isang kaaya-ayang kaganapan - pag-aani. Sa sandaling ang mga dahon ng halaman ay dilaw, ang mga palumpong ay dapat na ganap na alisin mula sa mga kama, tinag ang mga bugal ng lupa at inilatag sa isang maaraw na lugar upang matuyo.
