Ang sosyalisasyon ay proseso ng pagpasok ng isang tao sa panlipunang kapaligiran sa pamamagitan ng pagtanggap ng indibidwal sa mga kaugalian at tradisyon na laganap sa kanyang kapaligiran. Bilang isang proseso ng sociocultural, ang pakikisalamuha ay nakabatay sa kakayahan ng isang tao na maipasok ang mga kundisyong kultural ng kanyang panlipunang kapaligiran sa buong buhay niya, pati na rin maisakatuparan sa lipunan sa pamamagitan ng pagpepreserba ng mga kundisyong pangkulturang ito o baguhin ang mga ito.
Ang konsepto at istraktura ng pakikisalamuha
Ang pakikisalamuha ay kinakailangan para sa isang indibidwal na ganap na makilahok sa buhay ng lipunan. Ang paglalagay ng mga pamantayan ng pakikipag-ugnay sa lipunan, ang mga katangian ng pang-araw-araw na pag-uugali, ideolohiya, kaisipan, mga halagang moral at pamana ng kultura ay tumutukoy sa paglahok ng isang tao sa mga proseso ng lipunan at ang karagdagang pagbuo ng isang indibidwal sa lipunan.
Ang mga yugto ng proseso ng pagsasapanlipunan ay nakikilala:
- pagbagay - paglagom ng karanasan na naipon ng lipunan, imitasyon;
- pagkakakilanlan - ang pagnanais ng indibidwal na tukuyin ang sarili, upang makilala;
- pagsasama - ang pagbuo ng isang indibidwal bilang isang kalahok sa mga prosesong panlipunan;
- ang yugto ng aktibidad ng paggawa - ang pagpapatupad ng nakuha na kaalaman at kasanayan, ang epekto sa panlipunang kapaligiran;
- ang yugto ng aktibidad pagkatapos ng paggawa - ang paglipat ng karanasan sa lipunan sa mga kinatawan ng susunod na henerasyon.
Mga tampok ng pakikisalamuha bilang isang proseso ng sociocultural
Ang paglahok ng isang tao sa buhay panlipunan ay nangyayari sa pamamagitan ng paglagom ng mga pamantayan, halaga at tradisyon na tinanggap sa lipunan, ibig sabihin sa pamamagitan ng kultura. Ang sosyalisasyon ay bumubuo ng pagkatao bilang isang kalahok sa lipunan, kabilang ang bilang tagapagdala ng kultura at isang kadahilanan sa pag-unlad nito.
Ang proseso ng sociocultural ay nailalarawan sa isang kumbinasyon ng mga naturang phenomena tulad ng pagnanais na mapanatili ang karanasan sa kultura at ang pagnanais na baguhin ang karanasang ito. Ang pagsasapanlipunan bilang isang proseso ng socio-cultural ay maaaring maganap kapwa sa susi ng gravitation ng indibidwal tungo sa tradisyunal na mga pagpapahalagang pangkulturang, at sa susi ng pagnanasa para sa pagbabago, paggawa ng makabago, at mga progresibong porma ng kultura.
Ang yugto ng paggawa pagkatapos ng paggawa ng pagsasapanlipunan, lalo na ang pagpapayaman ng bagong henerasyon na may naipon na karanasan sa kultura, ay isa sa mga pagpapaandar ng proseso ng sociocultural. Pinapayagan ng hindi pangkaraniwang bagay na ito ang isang pangkat panlipunan upang mapanatili ang pagkakakilanlan nito, upang maprotektahan ang mga tradisyon nito mula sa mga proseso ng globalisasyon.
Ang yugto ng paggawa ng pagsasapanlipunan - ang impluwensya ng indibidwal sa mga prosesong panlipunan - ay nagbibigay-daan sa proseso ng sosyo-kultural na magkaroon ng anyo ng pagsusumikap ng kultura ng lipunan para sa kaunlaran sa sarili at makabagong ideya. Ang dynamics ng naturang proseso ng socio-cultural ay ibinibigay ng mga sumusunod na landas ng pagbabago sa kultura:
- pagpapatupad ng mga bagong ideya, pagpapaunlad ng mga makabagong ideya, independiyenteng paglikha ng mga bagong kulturang porma ng lipunan;
- karanasan sa paghiram mula sa ibang mga pangkat ng lipunan;
- pagsasabog - ang pagkalat at pagkakaugnay ng mga pagpapahalagang kultural at tradisyon.
