Ang Pilosopiya ay isang pangkalahatang teorya ng buong mundo, isang teorya tungkol sa lugar ng tao sa mundo. Ang agham ng pilosopiya ay nabuo mga 2500 taon na ang nakararaan sa mga bansa sa Silangan. Ang agham na ito ay nakakuha ng mas nabuong mga porma sa Sinaunang Greece.
Sinubukan ng pilosopiya na isama ang ganap na lahat ng kaalaman, dahil ang mga indibidwal na agham ay hindi maaaring magbigay ng isang buong larawan ng mundo. Ang pangunahing tanong ng pilosopiya - ano ang mundo? Ang katanungang ito ay isiniwalat sa dalawang direksyon: ang pilosopikal na ideyalismo ni Plato at ang pilosopikal na materyalismo ni Democritus. Sinubukan ng pilosopiya na maunawaan at ipaliwanag hindi lamang ang mundo na pumapaligid sa isang tao, kundi pati na rin ang isang tao nang direkta. Ang agham ng pilosopiya ay naglalayong gawing pangkalahatan ang mga resulta ng proseso ng nagbibigay-malay sa maximum. Ginalugad niya ang mundo sa kabuuan, hindi ang mundo sa kabuuan.
Ang salitang "pilosopiya" sa Griyego ay nangangahulugang pag-ibig ng karunungan. Ang sinaunang siyentipiko na si Pythagoras ay naniniwala na ang pilosopiya ay karunungan, at ang isang tao ay napalapit dito, mahal niya ito. Ngunit ang konseptong ito ay hindi isiwalat ang nilalaman.
Higit sa termino, ang pilosopiya ay isang kumplikado, magkakaibang anyo ng kabanalan ng tao. Ito ay isinasaalang-alang sa iba't ibang mga aspeto. Ang pilosopiya na nakikipag-usap sa tiyak na kaalaman ng sangkatauhan tungkol sa mundo ay tumutulong sa mga tao na malaman ang mundo. Sa ilang mga kaso, ang pilosopiya ay gumaganap bilang isang relihiyon.
Ang pangunahing isyu ng pilosopiya ay ang tanong ng ugnayan sa pagitan ng pagiging at pag-iisip, paksa at layunin, kalikasan at espiritu, pisikal at mental, perpekto at materyal, kamalayan at bagay, atbp. Ang pangunahing tanong ng pilosopiya ay may dalawang panig: ano ang pangunahing at ano ang pangalawa; ang makikilala na mundo, o ang pag-iisip ng tao ay may kakayahang kilalanin ang mundo sa form na kung saan ito nakikita sa kanyang isipan, o kung paano nauugnay ang mga saloobin tungkol sa mundo sa paligid ng isang tao sa mundong ito.
Tungkol sa unang panig, mayroong dalawang pangunahing lugar - materyalismo at ideyalismo. Ayon sa ideya ng materyalismo, ang pangunahing batayan ng kamalayan ay bagay, at ang kamalayan ay pangalawa mula sa bagay. Kabaligtaran ang sinasabi ng mga idealista. Ang ideyalismo ay nahahati din sa layunin na ideyalismo (espiritu, kamalayan na mayroon nang mas maaga, hiwalay mula sa tao - Hegel, Plato) at ideyalistang ideyalismo (ang batayan ay ang indibidwal na kamalayan ng tao - Mach, Berkeley, Avenarius). Mayroong isang bagay na magkatulad sa pagitan ng paksa at layunin na ideyalismo hinggil sa unang direksyon ng pangunahing tanong ng pilosopiya, na kung saan ay kumukuha sila ng isang ideya bilang isang batayan.
Ang mga pilosopo ng unang panahon ay hindi rin ginagamot ang ikalawang panig. Ang ideyalistang ideyalismo ay batay sa pangunahing posisyon: ang mundo ay hindi ganap na makikilala, ang sensasyon ay ang tanging mapagkukunan ng kaalaman. Ayon kay Hegel, nakikilala ang kaisipan ng tao, ang kanyang pag-iisip, diwa at ang ganap na ideya. Nagtalo si Feuerbach na ang proseso ng kognisyon ay nagsisimula nang tumpak sa mga sensasyon, ngunit ang mga sensasyon ay hindi ganap na kumakatawan sa nakapaligid na katotohanan at karagdagang ang proseso ng kognisyon ay nangyayari sa pamamagitan ng pang-unawa.
