Ang mga residente ng higit sa pitong dosenang mga bansa sa ating planeta, dalawang beses sa isang taon, sa isang maayos na paraan, iikot ang mga kamay ng kanilang mga orasan ng isang oras, at maraming mga elektronikong gadget at computer na ginagawa ito nang walang interbensyon ng tao. Ito ay hindi sa anumang paraan sanhi ng pagnanasa ng mga matandang tiyuhin, tiyahin at isip ng computer na maglaro ng paglalakbay sa oras, ngunit sa pag-aalala para sa pagpapanatili ng likas na yaman ng ating planeta at pag-save ng aming sariling badyet ng pamilya.
Mahigit 500 taon na ang nakalilipas, sa mungkahi ng isang Pole na may pangalang Copernicus, nagsimula ang unang rebolusyong pang-agham, kung saan nalaman ng mga rebolusyonaryong siyentista na hindi direktang kontrolin ng Panginoon ang paggalaw ng mga ilaw, ngunit pinagkakatiwalaan ito sa mga batas ng pisika Ang mga batas na pisikal ay hindi hilig upang ayusin ang pag-ikot ng Daigdig sa paligid ng Araw sa paraang maginhawa para sa mga tao, samakatuwid, ang ating planeta ay gumagalaw sa orbit nito, na para bang, lumulubog, bahagyang lumiliko (ng mga 23 °) sa direksyon ng bituin, pagkatapos ang isa sa korona nito, pagkatapos ang isa pa. Dahil dito, nagbabago ang tagal ng ilaw at madilim na oras sa mga araw sa buong taon (isang rebolusyon sa paligid ng Araw), na sanhi ng ilang mga abala.
Siyempre, inayos ng mga tao ang mga abala na ito para sa kanilang sarili, tinali ang simula ng araw ng pagtatrabaho hanggang sa oras - halimbawa, kung ang isang paglilipat sa isang pabrika ay nagsisimula ng 8 am, pagkatapos ay magising ang mga manggagawa ng 7, hindi alintana kung ito ay ilaw sa ito oras (sa tag-init) o madilim (sa taglamig).). Sa parehong oras, sa taglamig, ang bawat isa na nagsisimula nang maaga ang kanilang araw na nagtatrabaho, gumastos ng karagdagang kuryente para sa pag-iilaw sa bahay, sa transportasyon, sa negosyo. Nang kalkulahin ng mga ekonomista kung magkano ang ginastos sa kuryente sa pag-iilaw sa taglamig, maraming mga gobyerno ang nag-aalala sa ideya ng pag-save sa overhead sa pamamagitan ng pagmamaneho ng takipsilim. Upang magawa ito, kailangan mo lamang ipagpaliban ang simula ng araw ng pagtatrabaho sa taglamig para sa isang oras at ibalik ito sa tag-araw. Samakatuwid, sa pamamagitan ng pagkakasunud-sunod ng kanilang gobyerno, ang mga naninirahan sa maraming mga estado dalawang beses sa isang taon sa isang organisadong paraan ilipat ang mga kamay ng oras - isang oras pabalik sa taglagas at isang oras pasulong sa tagsibol.
Gayunpaman, ang pamamaraang ito ng pag-save ng enerhiya ay may isang masamang epekto. Sa anim na buwan, ang katawan ng tao ay namamahala sa pang-araw-araw na pag-ikot ng buhay, lumipat ng isang oras, at ang bawat sunud-sunod na paglilipat ay nagdudulot sa kanya ng pagkabigla, ang kalubhaan ng mga kahihinatnan na nakasalalay sa mga indibidwal na kakayahan para sa mabilis na pagbagay. Samakatuwid, sa iba't ibang mga bansa, ang sapilitan na pagsasalin ng mga arrow ay maaaring ipinakilala o kinansela, nakasalalay sa pang-ekonomiyang sitwasyon at pangangailangan ng pamahalaan na pangalagaan ang kalusugan ng mga mamamayan mula sa pananaw ng kasalukuyang pampulitika na kalagayan sa estado. Halimbawa, sa Alemanya, ang "oras ng taglamig" ay ipinakilala sa panahon ng krisis na dulot ng Unang Digmaang Pandaigdig, at pagkatapos ng pagtatapos nito ay nakansela at ipinakilala muli sa pagsiklab ng World War II. Sa pagtatapos ng giyera, ang mga tagabaril ay muling naiwan na mag-isa at naalala ang tungkol sa pagtitipid sa pagsisimula ng krisis sa langis. Atbp
