Sa kabila ng katotohanang ang isang tao ay hindi isang butil ng buhangin o isang dahon, maaari siyang mawala at matunaw magpakailanman. Bawat taon 80-120 libong mga tao ang nawawala sa bansa, kung saan 50,000 ang mga bata. At ito ay halos ang buong populasyon ng isang maliit na bayan. Ang ilan sa mga pagkalugi ay bumalik, ngunit ang iba ay tila natutunaw nang walang bakas. Maraming mga kadahilanan kung bakit ito nangyari.
Karamihan sa mga nawalang tao ay natagpuan - ito ay isang magandang bahagi ng istatistika. Ang ilan kaagad, ang ilan sa isang buwan, ang iba sa mga taon. Ngunit may mga hindi na nakakauwi, at mahulaan lamang ng mga kamag-anak ang tungkol sa kanilang kapalaran.
Sino ang "nawawala"
Sa kabila ng katotohanang ang bilang ng mga nawawalang tao ay sinusukat sa daan-daang libo, sa Russia wala pa ring malinaw na kahulugan kung sino ang "nawawala". Sa ngayon, mayroon lamang isang hindi nasabi na kahulugan na ang mga ito ay mga tao na nawala nang hindi inaasahan, sa ilalim ng hindi malinaw na mga pangyayari at sa hindi maliwanag na dahilan.
Ang mga dalubhasa na nag-aaral ng hindi pangkaraniwang bagay na ito ay nagtatalo na ayon sa kasaysayan ng mga obserbasyon, maaari nating tapusin na ang tugatog ng pagkawala ng mga tao ay nangyayari sa taglagas at tagsibol. Ayon sa kaugalian, ang mga panahong ito ay isinasaalang-alang minsan upang mapalala ang iba`t ibang mga sakit sa isip at problema sa mga tao.
Maraming mga kadahilanan kung bakit nawawala ang mga tao - mula sa kusang-loob hanggang sa sapilitan. Karaniwan itong may kasamang:
- araw-araw na mga hidwaan;
- makatakas mula sa utang;
- nahulog sa pagka-alipin;
- mga biktima ng krimen;
- sakit;
- mga sekta
Sa unang kaso, tumakas sila mula sa mga nakakainis na asawa, magulang, anak, kamag-anak. Anumang salungatan, iba't ibang maliliit na bagay - lahat ay maaaring maging sanhi ng isang tao upang lumingon at umalis. Sa pamamagitan ng paraan, ang mga opisyal ng nagpapatupad ng batas, kahit na makahanap sila ng gayong pagkawala, ay walang karapatang ipaalam sa mga kamag-anak ang kanyang bagong address (natural, hindi ito nalalapat sa mga bata).
Sa pangalawang sitwasyon, ang mga hindi responsableng mamamayan na kumuha ng mga pautang (hindi mahalaga - mula sa mga kaibigan o bangko) ay ginusto na tahimik na magtago, sa paniniwalang lahat ng mga utang para dito ay awtomatikong maaalis.
Sa mga nahulog sa pagka-alipin, ang sitwasyon ay maraming beses na mas seryoso at mas masahol pa. Pinaniniwalaan na 80% ng mga nawawalang matatanda ay ang mga umalis sa trabaho. Bilang isang patakaran, ang pamamaraan ay medyo simple: nagmaneho kami para sa mabilis at madaling pera, hindi ito gumana agad upang makakuha ng magandang trabaho, nakakahiyang bumalik sa bahay na walang dala. Sa isang lugar nakikipagkita sila sa isang "mabait na tao" na nag-aalok ng kanyang tulong. Para sa kakilala at trabaho, nag-aalok siya upang uminom, at pagkatapos nito ay nahahanap ang tao sa pagka-alipin sa ilang pabrika sa mga bundok, ganap na hindi naaalala kung paano siya nakarating dito.
Ang mga kababaihan ay mas malamang na matagpuan ang kanilang sarili sa sekswal na pagka-alipin. Ang kanilang mga pasaporte at mobile phone ay dinala, naka-lock ang mga ito sa mga aparador at silong, kaya halos walang pagkakataon na makalabas, pati na rin ang pakikipag-ugnay sa kanilang mga kamag-anak.
Sa mga biktima ng krimen, malinaw ang lahat. Nakilala ang isang nanggagahasa, pathological killer, maniac, sadist, atbp. yun lang Sa karamihan ng mga kaso, ang mga biktima ng krimen ay hindi makakaligtas, at kung sila ay matagpuan, mga katawan lamang. Mayroon ding mga sitwasyon kung kailan ang isang bangkay ay natuklasan na huli na at hindi posible na kilalanin ito agad, at ang koneksyon sa pagitan ng nahanap na patay at ng hinahangad na tao ay hindi nakikita.
Ang mga tao ay nawawala, kabilang ang dahil sa karamdaman, halimbawa, kung ang isang tao ay may pagkasira ng nerbiyos o paglala, bilang isang resulta kung saan nawala ang kanyang memorya.
Nag-aambag din ang mga Cultist sa istatistika ng nawawalang tao. Maraming tao ang umalis sa malaking mundo para sa mga pamayanan na nakakalat sa iba't ibang bahagi ng bansa. Ang paghahanap ng isang pagkawala at ibalik ito sa sitwasyong ito ay maaaring maging lubos na may problema. Pagkatapos ng lahat, ang mga sekta ay saradong mga samahan.
Sino ang madalas mawala
Kung titingnan mo ang sitwasyon nang malawakan, tila ang mga taong hindi gumana na may regular na mga problema sa pamilya ay dapat mawala. Gayundin, ang mga matapang na manggagawa ay maaaring maiugnay sa kategorya ng pagkalugi. Gayunpaman, ang mga istatistika ay walang humpay: ayon sa mga ulat, hindi bababa sa 5 mga opisyal ng isang medyo mataas na ranggo ang nawawala taun-taon sa Russia, pati na rin ang halos 200 katao na naka-uniporme, na kasama ang parehong mga opisyal ng militar at tagapagpatupad ng batas.
Ang isa pang isyu na nauugnay sa nawawalang tao ay ang tiyempo ng kanilang paghahanap. Sinimulan nilang maghanap kaagad ng mga bata, na makabuluhang nagdaragdag ng mga pagkakataong hanapin sila sa mainit na pagtugis. Ngunit nagsimula silang maghanap para sa mga matatanda pagkatapos lamang ng 3 araw, naniniwala na sa panahong ito ng isang may sapat na gulang na independiyenteng tao ay maaaring makapagpahinga lamang sa kung saan. Ayon sa batas, naghahanap sila ng nawawalang tao sa loob ng 15 taon, at pagkatapos ay idineklarang patay na sila.
